Item 66

46
buiten schreef. Vandaag mag
ik het, het is niet te geloven
hebben we werkelijk de vrijheid.
Zit ik werkelijk buiten te schrijven.
Is het waar. Ja moeten we steeds
tegen on zelf zeggen het is waar.
We zijn weer mensen en kun-
nen spreken met andere
mensen. Chajim heeft van-
morgen gesproken met 2 Russen
en heeft ze gedankt dat ze
ons de vrijheid terug hebben
gegeven. We zijn n.m. naar het
dorp geweest. Een kilometer lopen naar
een arts vanwege mij. Ik ben
in positie dat is wel zeker.
Mijn buik word dikker dus wat
kan dat anders zijn. Niet dat
die arst wat heeft fastgesteld.
Hij kan niets voor mij doen.
Het was een student en zijn we
bij de zwager geweest van Adam.
Het doet me pijn te komen
67 [in the margin]

47
bij fam. Te denken dat wij niets
meer hebben kan ik het niet
helpen dat het mij zoo'n pijn
doet bij andere mensen te ko-
men. Zo gauw als er wat is in
Golm dat op lijkt dat het geen
front meer is, gaan we daar
heen voor mij papieren uit te
werken. Toen we terug zijn
gegaan van dorp kon ik niet
meer lopen het was of mijn
benen van lood. God geeft
dat we weer sterk en gezond
terug naar Holland kunnen
gaan en dat Bram + fam nog
leeft en dat we nog wat goe-
de vrienden hebben daar die ons
vriendelijk willen opnemen
en ons willen helpen. Heb steeds
angst dat niets geen vriendelijk-
heid meer in de wereld is, en
hebben we zo lang we beneden
zijn dat ook nog niet veel onder-
vonden. Het komt hoofdzakelijk
68 [in de margin]