Item 4

Overview Versions Help

Here you can see all page revisions and compare the changes have been made in each revision. Left column shows the page title and transcription in the selected revision, right column shows what have been changed. Unchanged text is highlighted in white, deleted text is ~~highlighted in red~~, and inserted text is highlighted in green color.

3 revisions	KBrinson at Jun 14, 2019 12:51 AM	Compared with
Jun 14, 2019 KBrinson Jun 11, 2019 KBrinson May 31, 2019	Item 4 left page przyjaciela i mówię coś się stanie. Liczy kom. [?] lagru, a obok niego [?] raport-[?] führer [?] nerwy napięte do ostatnich granic liczą 15. 16. 17. 18. mój przyjaciel 19. na mnie pada liczą 20ty i Blok-führer krzyczy [?] „halap” [?] spojrzałem na przyjaciół pożegnałem się wzrokowo z niemi i niech już skończy się ta męczarnia Zaprowadzili nas do bunkra. Siedzimy noc jeden dzień [?]. I znów noc. Koledzy wspólni [?] zbliżali się do krat o co miałem do nich żal, poprosiłem ich ażeby nie przychodzili, gdyż z losem się pogodziliśmy, co uczynili. W czasie [?] tym dwóch right page jak mnie pamięć nie myli zostali zwolnieni [?] to byli spawacze. Siedzimy [?] i każdy był zajęty swoimi myślami aż tu pod wieczór drugiego dnia, wchodzi Es. [?] i wyczytuje Nr. 83783 heraus. i każe mnie pójść na blok, jakie przeżywałem wtedy uczucia to trudno opisać, jedno pamiętam myślałem że jestem na wolności, że jestem człowiekiem wolnym, choć byłem za kratami. Co się stało z kolegami niewoli to nie wiem. Jednego spotkałem przypadkowo w Bergen-Belsen który oświadczył, że niewie co się stało z towarzyszami niewoli. Pamiętam była to niedziela [?] Translation left page friend and I tell him that something will happen. The camp commandant [?] is counting heads with the Rapportführer standing next to him. We are all charged like a taut wire. We can hear people counting 15, 16, 17, 18. My friend is nineteenth. This means I am number 20. I hear the Blockführer yell, “halap” [?]. I looked at my friends and said good-bye to them with my eyes. Let this torture finally end. They took us to a bunker. We spent one night and a day [?] there and then another night. Our colleagues [?] were approaching the bars in the windows, which I didn’t want and asked them not to come because we were resigned to our fate. They stopped coming then. During that time, [?] right page if I remember correctly, those two prisoners were released [?]; they were welders. We are sitting in the bunker, each of us thinking their own thoughts. In the evening on the second day, an SS-man comes in and reads the number 83783 – heraus! and orders me to go to the block. I can’t even describe my feelings then. I only remember that I thought I was free, free although behind bars. What happened to my companions in misery, I have no idea. I met one of them by accident in Bergen-Belsen and he told me he didn’t have any idea what happened to our unlucky companions. I remember it was Sunday [?]	Item 4 left page przyjaciela i mówię coś się stanie. Liczy kom. [?] lagru, a obok niego [?] raport-[?] führer [?] nerwy napięte do ostatnich granic liczą 15. 16. 17. 18. mój przyjaciel 19. na mnie pada liczą 20ty i Blok-führer krzyczy [?] „halap” [?] spojrzałem na przyjaciół pożegnałem się wzrokowo z niemi i niech już skończy się ta męczarnia Zaprowadzili nas do bunkra. Siedzimy noc jeden dzień [?]. I znów noc. Koledzy wspólni [?] zbliżali się do krat o co miałem do nich żal, poprosiłem ich ażeby nie przychodzili, gdyż z losem się pogodziliśmy, co uczynili. W czasie [?] tym dwóch right page jak mnie pamięć nie myli zostali zwolnieni [?] to byli spawacze. Siedzimy [?] i każdy był zajęty swoimi myślami aż tu pod wieczór drugiego dnia, wchodzi Es. [?] i wyczytuje Nr. 83783 heraus. i każe mnie pójść na blok, jakie przeżywałem wtedy uczucia to trudno opisać, jedno pamiętam myślałem że jestem na wolności, że jestem człowiekiem wolnym, choć byłem za kratami. Co się stało z kolegami niewoli to nie wiem. Jednego spotkałem przypadkowo w Bergen-Belsen który oświadczył, że niewie co się stało z towarzyszami niewoli. Pamiętam była to niedziela [?] Translation

3 revisions

KBrinson at Jun 14, 2019 12:51 AM

Jun 14, 2019

KBrinson Jun 11, 2019

KBrinson May 31, 2019

Item 4

left page
przyjaciela i mówię
coś się stanie. Liczy kom. [?]
lagru, a obok niego [?] raport-[?]
führer [?] nerwy napięte
do ostatnich granic liczą
15. 16. 17. 18. mój przyjaciel
19. na mnie pada liczą
20ty i Blok-führer krzyczy [?]
„halap” [?] spojrzałem na
przyjaciół pożegnałem się
wzrokowo z niemi i niech
już skończy się ta męczarnia
Zaprowadzili nas do bunkra.
Siedzimy noc jeden dzień [?].
I znów noc. Koledzy wspólni [?]
zbliżali się do krat o co
miałem do nich żal, poprosiłem
ich ażeby nie przychodzili, gdyż
z losem się pogodziliśmy, co
uczynili. W czasie [?] tym dwóch

right page
jak mnie pamięć nie myli
zostali zwolnieni [?] to byli spawacze.
Siedzimy [?] i każdy był
zajęty swoimi myślami aż tu
pod wieczór drugiego dnia, wchodzi
Es. [?] i wyczytuje Nr. 83783 heraus.
i każe mnie pójść na blok,
jakie przeżywałem wtedy uczucia
to trudno opisać, jedno pamiętam
myślałem że jestem na
wolności, że jestem człowiekiem
wolnym, choć byłem za kratami.
Co się stało z kolegami
niewoli to nie wiem. Jednego
spotkałem przypadkowo
w Bergen-Belsen który
oświadczył, że niewie co
się stało z towarzyszami
niewoli.
Pamiętam była to niedziela [?]

Translation

left page
friend and I tell him that something will happen. The camp commandant [?] is counting heads with the Rapportführer standing next to him. We are all charged like a taut wire. We can hear people counting 15, 16, 17, 18. My friend is nineteenth. This means I am number 20. I hear the Blockführer yell, “halap” [?]. I looked at my friends and said good-bye to them with my eyes. Let this torture finally end. They took us to a bunker. We spent one night and a day [?] there and then another night. Our colleagues [?] were approaching the bars in the windows, which I didn’t want and asked them not to come because we were resigned to our fate. They stopped coming then. During that time, [?]

right page
if I remember correctly, those two prisoners were released [?]; they were welders. We are sitting in the bunker, each of us thinking their own thoughts. In the evening on the second day, an SS-man comes in and reads the number 83783 – heraus! and orders me to go to the block. I can’t even describe my feelings then. I only remember that I thought I was free, free although behind bars. What happened to my companions in misery, I have no idea. I met one of them by accident in Bergen-Belsen and he told me he didn’t have any idea what happened to our unlucky companions.
I remember it was Sunday [?]