A Digital Repatriation of a Lost archive of the Spanish Pacific: The Library of The Convent of San Pablo (Manila, 1762)

Pro Episcopis Vicariis Apostolicis apud Sinas confirmatio & innovatio brevium Alexandri VII. & Clementis IX. & Decretorum Congregationis de Propaganda fide ad eorum favorem emanatorum.

CLEMENS PAPA X.

Ad futuram rei memoriam.

DECET Romanum Pontificem, quem Ecclesiae Catholicae, per universum Orbem diffusae, regimini cum potestatis plenitudine praeposuit Altissimus, ac equi bonique supremum Assertorem in terris constituit, ea quae à Predecessoribus suis, & hac Sancta Sede Apostolica, ad Christianae Religionis, & Orthodoxe Fidei, praesertim in remotissimis ab eadem Sede locis, propagationem, animarumque pretiosi unigeniti Dei Filii Domini Nostri IESU Christi sanguine redemptarum salutem, felicemque fidelium in via mandatorum Domini directionem, prudenti, salubrique consilio, ac illo, qui secundùm scientiam est, Pontificiae charitatis zelo emanarunt, ut firma atque illibata persistant, nec temerariis quorundam, qui quaerunt quae sua sunt [text disappears] quae IESU Christi ausibus violentur, Apostolici muniminis praesidio corrobare, ac à perversis quorum cumque calumniantium conatibus tueri, ne messis, quam fideles Operarii ab eadem Sancta Sede missi plantarunt, & rigarunt, inimico super seminante zizania, detrimentum accipiat, sed, benedicente, atque incrementum largiente Domino, ad perfectae sinem perveniat maturitatis, & horrea Dominica uberrimo fructu locupletet. Dudum siquidem fel. rec ALEXANDER PP. VII. Praedecessor Noster, de tunc existentium S.R.E. Cardinalium negotiis propagandae fidei praepositorum consilio, per ternas suas in simili forma Brevis, literas, binas quidem die IX. Septembris MDCLIX. reliquas verò die XX. Septembris MDCLX. respectivè expeditas, Venerabiles fratres Franciscum Pallù, Episcopum Heliopolitanum in Regno Tunchini, cum administratione infrascriptarum Provinciarum, videlicet Iunam, Queickeu, Huquang, Suceven, Quangsii, & Laos, ac Petrum Episcopum Berytensem, Cocincinae, cum administratione harum Provinciarum, nempè Cechiang, Fochien, Quantung, Chiamsii, Insulae Hainam, aliarumque Insularum, nec non tunc in huma. A nis

nìs agentam bo. mem. Ignatium Cotolendi Episcopum Metellopolitanum Nanchini in Sina, cum administratione Provinciarum infra ex pressarum, videlicet, Pechin, Xansii, Xantung, Honan, Xen - sii, Coreę, & Tartariae Vicarios Apostolicos respectivè donec, & quousque à praefatorum Cardinalium Congregatione suisset aliter mandatum, aut dispositum, auctoritate Apostolica fecit, constituit, & deputavit; ac ipsis Francisco, Petro, & Ignatio Episcopis dedit facultatem, ut si contingeret aliquem ex ipsiis in itinere, vel postquam illuc pervenissent, morte, vel alio eventu deficere, deficienti Episcopo suberant, administrationem extendere, vel cum alio Episcopo novam divisionem inire, qua ratione illorum Christi fidelium necessitatibus aptiùs consultum videretur, ne prorsùs Pastore destituti remaneant, donec per memoratam Cardinalium Congregationem, quae statim de praedictis certior reddi deberet, aliter suisset dispositum. Ut autem in partibus praedictis Sacerdotum indigenarum ordinatio faciliùs peragi, atque ita fides Catholica ibidem firmiùs, benedicente Domino radicari valeret, eisdem Francisco, ac Petro, & Ignatio Episcopis cum Christi fidelibus, earundem partium indigenis, sibi uti Vicariis Apostolicis respectivè vigore praedictarum literarum pro tempore subditis, ut ipsi licet idioma Latinum non intelligerent, nihilominus, dummodò illud legere nossent, eisque Canon Missę, ac Formulae Sacramentorum Ecclesię declararentur, ad omnes, etiam Sacros, & Presbyteratus, Ordines, servatis aliàs servandis, promoveri, & promoti in illis, etiam in Altaris ministerio, ministrare, liberè & licitè possent, &valerent, dispensandi, necnon recitationem Officii Divini, Horarum videlicet Canonicarum, eisdem Christi fidelibus in recitationem aliarum Precum, in eorum Lingua, ipsorum Episcoporum arbitrio commutandi, facultatem ad septennium dumtaxal pariter concessit, & impertitus est; salva semper in praemissis auctoritate Congregationis praefatorum Cardinalium. Et subinde cùm eidem ALEXANDRO Praedecessori relatum fuisset, quòd praedictus Ignatius Episcopus viam universae carnis ingressus fuerat, si verò utriusque vel alterius ex dictis Francisco, & Petro Episcopis, obitu quoque eveniente, Episcopi hinc denuò ad partes praedictas mittendi essent, non solùm maximae difficultates superandae, gravissimique labores exantlandi forent, sed etiam grave periculum immineret, ne inter longas temporis moras, quas intercurrere necesse foret, grande illud opus directionis Christi fidelium illic degentium propagandaeque Christiane Religionis ab iisdem Francisco, & Petro Episcopis laudabiliA ter

ter inceptum omninò deperiret; ipse ALEXANDER Predecessor, de prefatorum Cardinalum consilio, per alias suas pariter in forma. Brevis literas die IV. Februarii MDCLXIV. emanatas, illi ex predictis Francisco, & Petro Episcopis, qui alteri, quem præmori contingeret, superstes foret, ut unum ex Presbyteris hinc cum ipsis ad easdem partes profectis, quem in Domino magis idoneum, & tanto muneri exequendo aptiorem iudicavisset, Ecclesie in partibus Infidelium consistenti, quæ per obitum prædefuncturi ex ipsis Pastoris suisset destituta solatio, in Episcopum & Pastorem auctori tate Apostolica præficere, eique sic præfecto munus consecrationis, cum assistentia aliorum duorum Presbyterorum, etiamsi non essent Episcopi, nec in Ecclesiastica dignitate constituti, si adessent, sin minus, etiam sine illorum assistentia, servatis tamem, quantum locus & tempus permitterent, ceremoniis in consecratione Episcoporum adhiberi solitis, ac recepto priùs ab illo eiusdem ALEXANDRI Predecessoris, & Romanæ Ecclesiæ nomine, fidelitatis debitæ solito iuramento, impendere liberè & licitè posset & valeret, facultatem, dicta auctoritate tribuit & impertitus est. Ac eundem Episcopum sic ordinandum, ex tunc prout postquam ordinatus, & consecratus fuisset, ut præfatur, Vicarium Apostolicum in partibus supradictis, loco illius ex prædictis Francisco & Petro Episcopis, qui prior decessisset, cum omnibus & singulis facultatibus ei per literas primodictas attributis, donec tamen & quousque à prædicta Cardinalium Congregatione aliter mandatum, aut dispositum fuisset, eadem auctoritate deputavit, substituit, & subrogavit, salva tamen pariter in præmissis auctoritate dictæ Congregationis Cardinalium, quam de iisdem præmissis ab altuerutro eorundem Francisci, & Petri Episcoporum superstite, quantocitiùs fieri posset, voluit fieri certiorem. Cæterùm prædicto Episcopo, ut ipse ad Ecclesiam, cui vigore harum literarum præfectus fuisset, quamdiu illa ab Infidelibus detineretur, accedere, & apud illam personaliter residere minimè teneretur, dicta auctoritate indulsit, Ac postmodum cùm prædicti Franciscus, & Petrus Episcopi per Presbyterum, quem illinc miserant, dicto ALEXANDRO Prædecessori exponi fecissent, quòd ipsi ère Dominici gregis magnopere futurum existimabant, si supradicto Ignatio Episcopo defuncto successor in Vicariatu Apostolico, ei, sicut præfatur, demandato constitueretur; idem ALEXANDER Prædecessor, de consilio Congregationis tunc existentium eiusdem S.R.E. Card nalium, super negotiis spiritualibus Regni Sinarum ab eo deputatæ, per alias suas similiter in forma Brevis die XXVIII. Februarii A z^{*or 2?} MDC

MDCLXV. expeditas literas memoratis Francisco, & Petero Episcopis ut unum ex prædictis Presbyteris, cum ipsis unà ad partes supradictas profectis, quem obeundo Vicariatus Apostolici huiusmodi muneri magis idoneum in conscientia iudicavissent, Ecclesiæ Metellopolitane per obitum dicti Ignatii Episcopi solatio Pastoris tunc destitute in Episcopum & Pastorem auctoritate Apostiloca præficere, illique sic prefecto munus consecrationis, cum assistentia unius vel duorum aliorum Presbyterorum, etiamsi non essent Episcopi, nec in Ecclesiastica dignitate constituti, si adessent, sin minus, etiam absque eiusmodi assistentia, servatis tamen pariter, quantum locus & tempus permitterent, ceremoniis in consecratione Episcoporum adhiberi solitis, receptoque priùs ab illo fidelitatis debitæ iuramento prædicto, pariter impendere liberè & licitè valerent, facultatem auctoritate predicta tribuit similiter, & impertitus est; ea tamen lege, ut hac facultate non uterentur, nisi quando eis permissum fuisset ingredi ea loca, in quibus Vicariatum Apostolicum predicto Ignatio Episcopo, sicut supradictum est, demandaverat. Quòd si dicti Franciscus, & Petrus Episcopi, propter locorum distantiam, vel aliud impedimentum, pro huiusmodi Episcopi in locum predicti Ignatii defuncti ordinatione, insimul convenire nequirent, totam hanc facultatem remanere volui penes prædictum Petrum Episcopum Berytensem, qui si tempore adventus ultimodictarum literarum ad illas paites de hoc sæculo migravisset, eadem facultas penes memoratum Francisum Episcopum Heliopolitanum resideret: ambobus autem ab hac luce substractis, hanc eandem facultatem ordinandi Episcopum dicte Ecclesiæ Metellopolitane, in locum supradicti Ignatii defuncti, haberet ille Episcopus, quem alter superstes ex iisdem Francisco, & Petro Episcopis, in uim præfatarum literarum die IV. Februarii MDCLXIV. emanatarum, consecravisset: ac Episcopum vigore ultimarum ALEXANDRI Prædecessoris literarum huiusmodi, sicut premittitur, ordinandum ex tunc prout postquam ordinatus fuisset, Vicarium Apostolicum, in partibus supradictis, loco memorati Ignatii Episcopi, cum omnibus & singulis facultatibus, quæ eidem Ignatio Episcopo, per prædictas literas quomodolibet attributæ fuerant, donec tamen, & quousque à memorata Congregat. Cardinalium aliter mandatum, vel dispositum fuisset, auctoritate predicta deputavit pariter, ac su stituit, & subrogavit, salva similiter in premissis auctoritate eiusdem Congregationis Cardinalium, quam de iis omnibus, quæ earundem ultimarum literarum vigore gesta fuissent, quantocitiùs etiam voluit reddi certiorem. Demum novo Episcopo Metellopolitano, sicut pre-

præfatur, ordinando Indultum non accdedendi ad Ecclesiam Metellopolitanam, huiusmodi quamdiu illa ab Infidelibus detineretur, nec apud illam personaliter residendi, pariformiter concessit, & alias prout in prædictis ALEXANDRI Prædecessoris literis, quarum omnium & singularum tenores præsentibus pro plenè & sufficienter expressis, ac de verbo ad verbum insertis haberi volumus, uberiùs continetur. Et successivè accepto per rec. mem. CLEMENTEM PP. IX. Predecessorem pariter Nostrum, quòd Civitas Iuthia, vulgò Siam, præcipuum esset emporium totius Regni Siami, & ad illam continuus esset concursus diversarum Nationum, tam vicinarum, quàm longinquarum, quibus Rex dicti Regni, ut ad eam libentiùs confluerent, & ibidem securiùs commorarentur, liberum Religionis, & Sectarum quarumlibet exercitium concesserat, ac nomine prædictorum Episcoporum Vicariorum Apostolicorum ad Regna Sinarum, Tunchini, & Cocincine destinatorum, dicto CLEMENTI Prædecessori exposito, quòd ipsi, ob arduas difficultates ingrediendi sines suorum Vicariatuum, Sedem in dicta Civitate secerant, Ecclesiam seù Capellam ibidem erexerant, & in conversionem Infidelium tam suorum Vicariatuum, quàm aliarum Nationum incubuerant, Seminarium quoque instituerant, cupiebantque propterea Episcopo Metellopolitano Vicario Apostolico ad Sinas consecrato, seù mox consecrando, extentionem administrationis sui Vicariatus ad dictum Regnum Siami, & Civitatem Iuthiensem, benignè concedi; idem CLEMENS Predecessor supplicationibus eorum nomine sibi super hoc humiliter porrectis inclinatus, de memoratorum Cardinalium negotiis propagandæ fidei præpositorum consilio, prædicto Episcopo Metellopolitano administrationem sui Vicariatus ad Regnum Siami, & Civitatem Iuthiensem huiusmodi, auctoritate Apostolica extendit, quousque ingredi in Sinas idem Episcopus Metellopolitanus posset, cum obligatione tamen dictum ingressum diligenter procurandi; & eo casu faculatem quoque eidem concessit Provicarium ibidem constituendi, donec aliter per Sedem Apostolicam provisum fuisset. Ut autem prædicti Episcopi Vicarii Apostolici apud Sinas, ac in Tunchino, & Cocincina respectivè auctoritate Apostolica deputati, iniuncta sibi munera ad Christi fidelium illarum partium utilitatem, adiuvante Domino, faciliùs exequi valerent, dictus CLEMENS Prædecessor, ex commissi sibi coelitùs Sacrosancti Apostolatus officio, providere volens, eisdem Episcopis Vicariis Apostolatus cum Neophytis suorum respectivè Vicariatuum, quocumque, seù quibusuis (non tamen primo) Consanguinitatis, vel

vel affinitatis gradibus, vel aliàs coniunctis, seù se attinentibus, ut matrimonium inter se contrahere, seù in eo etiam scienter contracto remanere, valerent, dicta auctoritate, gratis tamen dispensandi, & eos qui in gradibus prohibitis huiusmodi matrimonium etiam scienter, contraxissent, ab excessibus & excommunicationis, aliisque censuris, & poenis Ecclesiasticis, ea de causa incursis, in utroque soro gratis pariter absolvendi, ac prolem inde susceptam & suscipiendam legitimam decernendi, facultatem ad viginti annos tantùm duraturam, quam ipsi Episcopi Vicarii Apostolici suis respectivè Provicariis, secundùm datam sibi à Domino prudentiam communicare possent, eadem auctoritate concessit, & impertitus est, & alias prout in binis ipsius CLEMENTIS Praedecessoris pariter in forma Brevis literis, die IV, & die XI. Iulii M DC LXIX. respectivè expeditis, plenius etiam continetur. Ac demùm idem CLEMENS Praedecessor alias, in simili forma Brevis, literas concessit tenoris qui sequitur, videlicet: CLEMENS PP. IX. Ad futuram rei memoriam. SPECULATORES Domus Israël, quae est Sancta Dei Ecclesia, in terris à Domino constituti, ad illa praecipuè charitatis, atque vigilantiae nostrae Pastoralis studia convertimus, quae Christianae Religionis, Catholicaeque fidei propagationem concernunt; ut illis certam atque prudentem, ex solita huius Sanctae Sedis providentia, & rectitudine, normam tradamus; & sublatis dubiis, atque Controversiis, quae inter Operarios in Vineam Domini missos, in eaque sedulò laborantes, enasci, illorumque labores, & laborum fructum turbare, vel impedire possent, omnia piè, sanctèque (quantum Dominus donare dignatur disponere satagamus, quo optati surgant, benedicente Domino, fructus, ac ad maturitatem perducantur, Sanctaque Mater Ecclesia uberioribus, atque laetioribus in dies gaudeat incrementis. Cum itaque sicut Venerabilis frater Franciscus Episcopus Heliopolitanus, Vicarius Apostolicus in Regno Tunchini, cum administratione Provinciarum Sinae huic Regno adiacentium, uidelicet Iunam, Queickeu, Hucquang, Suceven, Quangsii, & Laos, à fel. rec. ALEXANDRO PP. VII. Praedecessore Nostro constitutus, & deputatus, tàm suo, quàm Venerabilis pariter fratris Petri Episcopi Beritensis Vicarii Apostolici Cochinchinae, cum administratione infrascriptarum Provinciarum Sinae, videlicet Cechiang, Fochien, Quantumg, Chiamsi, Insulae Haynan, & aliarum Insularum, atq; etiam Episcopi Metellopolitani consecrati, aut mox consecrandi Vicarii Apostolici Nanchini in Sina, cum administratione Provinciarum Pechin, Xansii, Xantung, Honan, Xensii, Coreae, & Tartariae ab

ab eodem ALEXANDRO Praedecessore pariter constitutorum, cum extensione administrationis dicti Episcopi Metellopolitani ad Civitatem Iuthiae, totumque Siami Regnum à Nobis nuper facta, nominibus; Nobis ex poni fecit, quòd in dictis Regnis, & Provinciis reperiantur diversorum Ordinum Religiosi, tam à suis respectivè Superioribus generalibus, quàm à Congregatione Venerabilium fratrum nostrorum S.R.E. Cardinalium, negotiis propagandæ fidei præpositorum, destinati, qui missionibus ibidem, sub directione suorum respectivè Præpositorum, aut Præfectorum operam navant; eorumque nonnulli, ut necessarios Operarios multiplicarent, ali- quos, ex ferventioribus Neophytis, Catechistas effecerint, illosque sibi, suæque directioni quibusdam Votis adstrinxerint: prædicti ve- rò Episcopi Vicarii Apostolici humiliter à Nobis postulaverint, ut auctoritate Nobis à Domino tradita, decernere, atque declarare dignaremur. Primò, an aliqua sit inter Vicarios Apostolicos, & Re- gulares prædictos subordinatio, & in quibus hi ab illis dependere debeant? Secundò, an Catechistæ per vota Regularibus facta exi- mantur à Iurisdictione eorundem Vicariorum Apostolicorum? Nos attendentes eo potissimum sine in Sinam, Tunchinum, Cochinchi- nam, Siamum, & alia vicina Regna missos, ibique constitutos esse Episcopos Vicarios Apostolicos, ut ex Christianis indigenis, seù Incolis illarum partium instituerentur Clerici, & Sacerdotes, ac crescente fide, fideliumque numero, disciplinæ Ecclesiasticæ usus paulatim introduceretur; considerantesque ex independentia plurimorum Operariorum in iisdem locis, præcipuè cùm ab hac Sancta Sede sint remota, oriri facilè posse dissensiones, rixas, divisiones, & schismata, in Christianæ Religionis detrimentum, atque perniciem eruptura, nisi illis maturè occurratur: de memoratorum Cardinalium con- silio, auctoritate Apostolica, tenore præsentium [X decernimus] statuimus, & ordinamus, quòd prædicti Episcopi Vicarii Apostolici ab omnibus, & singulis Religiosis cuiuslibet Ordinis, Congegationis, & Instituti, etiam Societatis Iesu, in prædicta Regna, & Provincias, sivè à suis Superioribus missi sint, sivè à Nobis, aut à Congregatione eorum- dem Cardinalium specialiter deputati, exigere possint, & debeant, ut suas Patentes, seù alias quascunque eorum missionis, destinatio- nis, constitutionis, & deputationis literas exhibeant, iisque qui illas exhibere recusaverint, tamquam Sedis Apostolicæ delegati, prohibere, ne faculates sibi per literas huiusmodi concessas exerceant; ipsique Regulares licentiam, exercendi suas facultates, petere teneantur ab iisdem Episcopis Vicariis Apostolicis, quam ips isti denegare non

non debeant , nisi in casu gravis causæ , dictæ Congregationi Cardinalium communicandæ. Porrò dicti Regulares in defectu Sacerdotum secularium , non solùm titulo charitatis, sed etiam iustitiæ , curam animarum teneantur exercere , & quatenus id facere recusent , à Vicariis Apoftolicis ad tale munus obeundum cogi poffint . Quotiescumque verò Regulares sub titulo Missonariorum curam animarum exercebunt ; subditi sint , quoad functiones Parochiales, visitationi , & correctioni Vicariorum Apostolicorum , aut Provicario. rum eorumdem , iuxta Constitutionem recol. mem. GREGORII PP. XV. Prædecessoris pariter Nostri , quæ incipit : Inscrutabili Dei providentia c. Anno Incarnationis Dominicæ M DC XXI I. Nonis Februarii editam . Nec sine licentia eorumdem Vicariorum Apostolicorum , & multò minùs contra eorum voluntatem liceat Regularibus ædificare , & aperire Ecclesias , in locis , ubi ipsi, vel alii Missionarii alterius Ordinis , seù Presbyteri seculares similiter Missionariio, Ecclesias habent , ubi vero apertæ non sunt , possint ad formam privilegiorum , & facultatum ipsis concessarum . Cùm autem præ multitudine Neophytorum in una Provincia , aut Civitate , vel præ nimia earum amplitudine unus , aut alter , qui eis præsunt, Missionarii non sufficiunt , aliique suppetunt Sacerdotes seculares , aut Religiosi , licet alterius Ordinis , quorum tamen subsidium nec illi quærunt , nec oblatum recipiunt, tunc, habito dumtaxat respectu ad Christianorum necessitatem, possint , & debeant Vicarii Apostolici prædicti Operarios multiplicare , Parochias dividere , aliaque eiusmodi facere,iuxta præscripta à Sacris Canonibus , & Concilii Tridentini decretis. Possint quoque iidem Vicarii Apostolici exigere à Regularibus rationem executionis piarum voluntatum , quatenus ad illas exequendas illi deputentur . Præterea iuxta Constitutionem recol. mem. URBANI PP. VIII. Prædecessoris pariter Nostri , quæ incipit: Ex debito Pastoralis officii []c. si fortè aliquæ controversiæ inter Religiosos dictarum partium ( quod Deus avertat ) oriantur, memorati Vicarii Apostolici , tamquam Sedis Apostolicæ delegati, illas decidere , & terminare possint, & debeant. Si verò graviora quædam negotia occurrerint , ea ad nos , & Romanos Pontifices Successores nostros, quantocitiùs ab iisdem Vicariis Apostolicis referantur , ut quod in illis statuendum fuerit , matura consultatione adhibita , decernatur. Ad hæc quoad Vota Catechistarum , statuimus pariter , & ordinamus Votum obedientiæ, quo nonnulli Regulares eos obstringunt, eisdem non impedire sui officii exercitium , sub directione dictorum Vicariorum Apostolicorum , eorumque Provicariorum, nec istud im

cilij Generalis de duabus Dietis ,itaut vigore præfentium, etiam ultra duas , plurafuè dietas , quilibet in iudicium trahi poffit , ac quatenus opus fit Nostra , & Cancellariæ Apostolicæ Regula de Iure quæfito non tollendo , alijfque Apostolicis , ac in Uniuerfalibus , Prouincialibusque , & Synodalibus Concilijs , editis generalibus , vel specialibus Constitutionibus , & ordinationibus , necnon quorumcumque Regnorum , Prouinciarum , Ordinum , Congregationum , Institutorum , Societatum , etiam Iefu , Domorum , Conuentuum , Monasteriorum, Collegiorum, & Locorum , alijsuè quibufuis, etiam iuramento , confirmatione Apostolica , vel quauis firmitate alia roboratis , statutis , stylis , ufibus , & consuetudinibus, etiam immemorabilibus , priuilegijs quoque , indultis , & literis Apostolicis , etiameifdem Regnis , Prouincijs , Ordinibus, Congregationibus , Monasterijs , Collegijs, & Locis, eorumque Superioribus, & perfonis etiam particularibus , & alijs qnibuscumque etiam speciali nota dignis , & de necessitate Iuris , vel Facti omninò exprimendis , fub quibuscum. que verborum tenoribus & formis , ac cum quibusuis mentis attestatiuis , restitutiuis & posteriorem datam eligendi facultatem concedentibus , quam nemini contra præsentes literas fussagari posse decernimus , ac derogatoriarum derogatorijs , alijfque essicacioribus essicacissimis , & insolitis clausulis , irritantibusque , & alijsque decretis in genere vel in specie , etiam mota , scientia, & potestatis plenitudine , paribus, etiam consistorialiter , seù ad quorumuis Regum , & Principum , aut quauis alia mundana , vel Ecclesiastica dignitate fulgentium instantiam , eorumuè intuitu , vel contemplatione , & aliàs quom odolibet in contrarium præmissorum concessis , emanatis, ac etiam pluries , & quantiscumque vicibus confirmatis , approbatis , iteratis , & innouatis , necnon omnibus & fingulis illis , quæ in fupradictis ALEXANDRI & CLEMENTIS Prædecessorum literis concessa sunt , non autem perclaufulas generales idem importantes menfi pro fussicienti illorum derogatione , de illis ,eorum totis tenoribus , specialis , specifica , expressa , & indiuidua , ac de verbo ad verbum , non autem perclaufulas generales idem importantes mentio , feù quęuis expressio habenda , aut aliqua alia exquisita forma ad hoc feruanda foret , tenores huiusmodi , ac fi de verbo ad verbum , nihil penitùs omisso , & forma in illis tradita obferuata , exprimerentur , & inferentur , præsentibus pro plenè & fussicienter expressis , & infertis habentes , illis aliàs in fuo robore permanfuris ad præmissorum effectum , motu , scientia , & potestatis plenitudine fimilibus fpe-

fpecialiter , & expressè , ac plenissimè , & amplissimè derogamus , & derogatum esse volumus , cœterifique contrarijs quibulcumque , Cœterum volumnus ut eædem præfentes literæ , feù earum exempla . etiam impressa , notificentur , & intimentur fingulis Ordinum, Congregationum , Institutorum , & Societatum, etiam Iefu , Superioribus Generalibus, & Procuratoribus Generalibus, eisque harum serie districtè præcipimus , & mandamus , ut iplas præsentes literas tam , fuo , quàm fuorum respectiuè fubdirorum , feù inferiorum nomine , acceptent , actumque acceptationis huiusmodi in scriptis reddant , & exempla huiusmodi pluribus uijs quantocitiùs fieri poterit , transmittant ad eosdem fuos fubditos ,feù inferiores cum arctissimis præceptis eafdem præfentes literas,& in eis contenta,plenariè & integré, ac verè & realiter , & cum essectu in omnibus , & per omnia exequendi , & obseruandi . Et quia difficilè foret præsentes literas originales ubique ostendi,& publicari,volumus pariter ,& decernimus illarum tranfumptis ,feù exemplis etiam impressis , manu alicuius Notarij publici fubscriptis , & figillo personæ in Ecclesiastica dignitate constitutæ munitis , eandem prorsùs fidem in iudicio, & extra illud ubicumque locorum haberi, quæ haberetur ipfis præsentibus si forente exhibitæ , vel oftenfæ . Dat.Romæ apud S. Mariam Maiorem fub Annulo Pifcatoris die XXIII. Decembris M DC LXXIII. Pontificatus Nostri Anno Quarto . G.I. Slufius

esse conforme fuo Corginali in cijus nei fidem hac